„Żółto-czarni” z Wejherowa eksponują swoje kaszubskie pochodzenie. Czy znak klubu ze Wzgórza Wolności jest równie unikalny jak kultura regionu, z którego pochodzi?
Historia znaku
Przed II Wojną Światową funkcjonowały w Wejherowie towarzystwa sportowe „Sokół”, „Siła”, „Strzelec” oraz „Kaszubia”. Klub o nazwie Gryf Wejherowo pojawił się w kwietniu 1945 r. W czasach reorganizacji sportu wcielony do zrzeszenia Unia (pod taką nazwą wejherowianie występowali w gdańskiej klasie A od 1950 roku).
Od 1952 r. zaczęto używać nazwy MKKS „Gryf” (Miejski Międzyzakładowy Klub Sportowy), a w latach ’90 przemianowano zespół na Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”.
W czasach PRL „Żółto-czarni” posługiwali się wizerunkiem kaszubskiego czarnego gryfa na żółtym tle.
Obecny znak klubu jest bardziej urozmaicony. Czarny gryf na tarczy koloru złotego, wpisanej w błękitne koło, z dodatkowym białym pierścieniem (z wypisanym akronimem, złotą sześcioramienną gwiazdą i nazwą miasta).
Istnieje kilka wersji tego znaku, różniących się rysunkiem gryfa oraz liternictwem.
Gryf o rysunku zbliżonym do widniejącego w herbie Gminy Wejherowo (powyżej z lewej) znajdziemy na starszych pamiątkach klubowych. Obecnie klub wykorzystuje wizerunek czarnego gryfa o rysunku zbliżonym do herbu powiatu (powyżej z prawej).
Ocena znaku
Na pierwszy rzut oka znak Gryfa nie jest zbyt oryginalny. Heraldyczna sylwetka kaszubskiego lwa z orlim dziobem i skrzydłami na okrągłej tarczy oraz złote kontury sprawiają dodatkowo wrażenie znaku przestarzałego. Jak wspomniałem, istnieje kilka wersji emblematu, te zawierające gryfa z herbu gminy, są niestarannie narysowane.
Wydaje się, że oficjalny znak powinien także przejść lekkie odświeżenie, a wizerunek mitycznego zwierza zyskać bardziej unikatowy charakter.
Średnia ocena: 2,8
