Lechia Lwów herbLogo numer 100 w naszym serwisie należy do wyjątkowego klubu. Przed wojną lwowska Lechia funkcjonowała w cieniu Pogoni i Czarnych. A jednak przeszła do historii jako najstarszy klub założony przez Polaków na ziemiach polskich!


© Autor: Jakub Malicki

W tabeli wszech czasów ekstraklasy Lwowski Klub Sportowy „Lechia” zajmuje na tę chwilę ostatnie miejsce (choć moim zdaniem ostatni powinien być Union-Touring, którego punkty błędnie wliczane są do dorobku Klubu Turystów). Lwowianie rozegrali jeden sezon (rok 1931) w najwyższej polskiej lidze piłkarskiej, odnosząc 5 zwycięstw (2-1 z warszawską Polonią, 2-1 z Legią, 2-1 i 2-0 Wisłą, 4-0 z Warszawianką) oraz remisując 2-2- z Ruchem.

Lechia pojawiła się w metryce Ryszarda Koncewicza. Późniejszy selekcjoner reprezentacji Polski występował jako zawodnik w tym klubie, w latach 1927-1939 (rozegrał dwa ostatnie mecze klubu w ekstraklasie: przegrana 0-4 z Garbarnią i 0-3 z Pogonią Lwów).

A wszystko zaczęło się…
Współcześni autorzy książek o historii galicyjskiej piłki dowodzą, że Lechia powstała w 1903 roku, wcześniej niż Czarni (uznawani przed laty za pierwszy i najstarszy lwowski klub). Tezę taką formułuje Andrzej Gowarzewski w tomie 4. „Kolekcji klubów FUJI”*, a udowadniają Leszek Śledziona i Piotr Chomicki w tomie 3. „Historii sportu”**. Odnoszą się tu do drużyny piłkarskiej (zwanej Kółkiem Footbalistów) Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” we Lwowie, która istniała już latem 1903 roku (pierwsze treningi na obiektach Sokoła Macierzy miały miejsce jeszcze w 1902 roku!).

Co ciekawe, w 1929 roku zorganizowano jubileusz ćwierćwiecza Lechji*** (taka pisownia nazwy klubu funkcjonowała przed reformą ortograficzną w 1936 roku), co mogłoby świadczyć o założeniu klubu w 1904 roku. Jednak rok 1903 widnieje także na pieczęci klubowej, której rekonstrukcję zamieszczam poniżej.

Znak Lechii Lwów
Dzisiaj nie ma pewności, jak dokładnie wyglądał znak Lechii oraz jakich barw klub używał. Za podstawową wersję uznaję logo widoczne na przedwojennych odznakach, które umieściłem pod tytułem wpisu. Wzór ten został uwieczniony na czterech emaliowanych odznakach, ażurowych, różniących się od siebie rysunkiem ozdobnika na błękitnym otoku (oraz niuansami w liternictwie).

Tarcza przecięta w skos niebiesko-czarno-czerwonymi pasami (prawdopodobnie barwy klubu, które później zmieniono na biało-czerwone, a w ekstraklasie Lechia grała w białych strojach z zielonymi pasami na koszulkach). Ciekawe, że pasy na tarczy Lechii łączą barwy lokalnych rywali (Pogoni: niebieski, biały i czerwony oraz Czarnych: czerwony i czarny). Zastanawia mnie również błękitny kolor otoku (możliwe, że odcień był bardziej zbliżony do seledynowego), gdyż odstaje od tonacji reszty znaku…

Przeglądając materiały natknąłem się także na skan pieczęci klubu, na której widnieje rok 1903. Oczywiście jest to wzór monochromatyczny, w dodatku zarówno oktagonalna tarcza jak i jej barwy są odwrócone w stosunku do odznaki. Zamieszczam tutaj trzy możliwości odwzorowania tego herbu, z zaznaczeniem, że jest to rekonstrukcja fantazyjna.

Lechia Lwów herbNumerem (1) oznaczyłem cyfrową rekonstrukcję pieczęci (monochromatyczną). Logo widoczne pod (2) to najbardziej prawdopodobny wygląd takiej pieczęci w kolorze (choć czarne kontury rzadko widniały na emblematach przedwojennych). Numer (3) to rekonstrukcja w stylu odznaki (z konturami w kolorze metalu). Wzór (4) jest najbliżej mojej filozofii odwzorowania dawnych znaków – jednak tutaj nie mam alternatywnego wzoru, który pozwoliłby mi stwierdzić kategorycznie, że ten znak właśnie tak powinien wyglądać.

Ocena znaku
Logo Lechii zawiera fascynującą tajemnicę. Podobnie jak geneza nazwy klubu (nawiązanie do krainy Lędzian?), tak symbolika i klubowe barwy, pozwalają na różne interpretacje. Mimo osadzenia na okrągłym otoku, oktagonalna tarcza wygląda unikatowo (choć podobna widniała na odznace Flisaka Złotorii, także podobny kształt ma obecny herb Wisły Sandomierz).

Czytelność logo jest poprawna (utrudnieniem może być jedynie niewielki kontrast między błękitem otoka a złotymi napisami, za to odznaka jest odpowiednio skontrastowana), także liternictwo oceniam pozytywnie, precyzja wykonania na dobrym poziomie.


Oryginalność

Czytelność

Precyzja wykonania

Liternictwo

Ponadczasowość formy


Średnia ocena: 3,6

* Andrzej Gowarzewski: Lwów i Wilno – Kolekcja klubów FUJI, tom 4; rok wydania 1997;
str. 83
** Piotr Chomicki, Leszek Śledziona: Rozgrywki piłkarskie w Galicji; rok wydania 2015;
str. 36
***http://historiawisly.pl/wiki/images/6/6a/Gazeta_Poranna_1929-05-19.JPG,
dostęp: 2015/12/29