Po ugodzie między Ligą a PZPN, Cracovia dołączyła do rozgrywek. Dlatego wystartowało w nich 15 drużyn, a skończyło 14 – w trakcie wycofał się TKS. Wisła obroniła tytuł Mistrza Polski, do czołówki dołączyła Warta i Legia. Padło ponad 800 goli i rekordowo dużo walkowerów.
© Autor: Jakub Malicki
Pierwsze derby Krakowa w lidze odbyły się w czerwcu 1928 roku na stadionie Cracovii. Dwie bramki dla gospodarzy strzelił Ludwik Gintel, który na koniec sezonu został królem strzelców (z 28 golami). Dla Wisły trafił Henryk Reyman z rzutu karnego i mecz zakończył się wynikiem 2-1. W 19. kolejce Wisła zrewanżowała się „Pasom”, wygrywając 5-1, czym wykonała wielki krok ku mistrzostwu. Na koniec wyprzedziła Wartę o 2 punkty. W ostatniej kolejce „Białej Gwieździe” wystarczył remis 1-1 z 1.FC Katowice, ponieważ poznaniacy przegrali 0-1 w Łodzi z Klubem Turystów.
Dwie nowe drużyny w lidze, Cracovia i Śląsk, kończyły rozgrywki w kiepskich nastrojach. Krakowianie tuż za podium, a Śląsk przedostatni. W meczu obu drużyn w Świętochłowicach kibice wbiegli na boisko przy stanie 0-1 i wynik spotkania zmieniono na walkower. Podobnie tydzień później, zamiast remisu 1-1 z Polonią, Śląsk ukarany walkowerem 0-3. Kolejne kary za nieodpowiednie zachowanie kibiców w meczach z lwowskimi Czarnymi i Pogonią oraz niedopuszczenie Śląska do meczów z Klubem Turystów i Wartą. 6 walkowerów na niekorzyść zespołu ze Świętochłowic znacząco utrudniło mu walkę o ligowy byt. Dziesięć meczów walkowerem oddał Toruński Klub Sportowy, który wycofał się w trakcie rozgrywek. Po spadku z ligi nigdy już do niej nie wrócił. Podobnie jak Hasmonea, która także przegrała walkowerem mecz z Czarnymi po tym, jak gmina żydowska zakazała jej występu.
Nie był to udany sezon dla „Niebieskich”, cztery miejsca na dole tabeli zajęły kluby, mające ten kolor w swoich barwach.
Końcowa tabela sezonu 1928 wygląda następująco:
