Czarni Żagań herb Pięćdziesiąt lat temu zrobiło się głośno o niewielkim wojskowym klubie z Żagania. Czarni awansowali wówczas do finału Pucharu Polski, gdzie jednak zostali rozgromieni przez Górnika Zabrze 4-0.

Wojskowe kluby nie cieszyły się zbytnią sympatią kibiców w PRL-u. Grali w nich bowiem utalentowani piłkarze, ściągani z całej Polski do odbycia służby wojskowej oczywiście.

WKS Czarni Żagań nie mieli nigdy tak zdolnych piłkarzy jak wojskowy Śląsk Wrocław czy Legia, a jednak w sezonie 1964-65 osiągnęli sukces, jakim był awans do finału Pucharu Polski. Drużyna eliminowała kolejno: Karolinę Jaworzyna Śląska (6-0), Start Łódź (1-1, po szczęśliwym rzucie monetą po dogrywce), Polonię Bytom (2-1), Pogoń Szczecin (2-1), Wisłę Kraków (1-1, rzut monetą) oraz ŁKS (1-1, także awans po rzucie monetą).

Co ciekawe, Czarni powinni wystąpić w Pucharze Zdobywców Pucharów (jako pokonani przez Górnika Zabrze, który wywalczył Mistrzostwo Polski w tamtym sezonie). Władze PZPN nie dopuściły jednak klubu do europejskich rozgrywek (oficjalny powód – w obawie przed kompromitacją 3-ligowej drużyny). Na występ Legii (wyeliminowanej w półfinale przez Górnika) nie zgodziła się UEFA, więc Polska nie miała przedstawiciela w tych rozgrywkach w sezonie 1965-66.

Historia znaku
Klub założony w 1957 roku przy jednostce wojskowej (późniejszej 11-tej Dywizji Pancernej).

Czarni Żagań herb Pod koniec lat ’70 zmieniono nazwę na LKS Czarni Żagań (po wycofaniu się Ministerstwa Obrony Narodowej ze wspierania klubu).

W latach 90-tych klub przemianowano na KS Zarzecki Żagań (finansowanie przez rodzinę Zarzeckich), a od 1999 roku MKS Czarni Żagań.

Ocena znaku
Obecne logo Czarnych nawiązuje do historycznego znaku z tarczą przeciętą po skosie na dwa pola: białe i czarne z wkomponowanym centralnie akronimem „CŻ” (wcześniej był używany „CZ”). Nad monogramem widnieje akronim MKS (wcześniej pełna nazwa klubu).

Całość tworzy dość prostą, minimalistyczną i czytelną kompozycję, choć przecięcie monogramu kolorami ogranicza jego widoczność.


Oryginalność

Czytelność

Precyzja wykonania

Liternictwo

Ponadczasowość formy


Średnia ocena: 3,2